Trzeci

Reus wpadł do mnie tak jak mówił. W siatce miał póki co, sześciopak piwa. Uśmiechnąłem się pod nosem, wiedząc jak to się skończy.  Kiedy zaczęliśmy pierwsze piwo, oczywiście musiał zapytać co się ze mną działo na treningu. Odpowiadałem, że nic. Sam musiałem się uporać z tym niby zauroczeniem, a raczej zakochaniem jak to ujął Wojtek. Po drążeniu tego tematu i tej samej odpowiedzi z mojej strony, w końcu zakończył temat. Wiedział już, że nic nie wskóra.

- Wiesz, że zerwałem z Mirandą? – zaczął i popił duży łyk piwa.

- Serio? Wydawaliście się być wręcz stworzeni dla siebie! – spojrzałem na niego lekko zdziwiony. Miałem ten zaszczyt i poznałem ją jakiś czas temu. Wydawała się być naprawdę sympatyczną dziewczyną i wręcz idealną dla mojego kolegi z drużyny.

- Zdradzała mnie. – odpowiedział a ja tylko wytrzeszczyłem oczy. Że co? – Poszedłem na zakupy któregoś dnia i widzę ją z jakimś facetem z którym co rusz się całuje. Nie zrobiłem jej sceny przy ludziach, tylko następnego dnia się spotkaliśmy i skończyłem z nią raz na zawsze – kontynuował spokojnym głosem. Poklepałem go po ramieniu, mówiąc że jeszcze trafi na tą jedyną.

Rozmawialiśmy w sumie o wszystkim i o niczym, kiedy jakoś wieczorem ktoś pukał do moich drzwi. Przeprosiłem Reusa i chwiejnym krokiem podszedłem i otworzyłem nie patrząc kto to.

- O, cześć Laura – powiedziałem jak zobaczyłem rudowłosą w progu. Czy byłem zdziwiony jej przybyciem? Nie za bardzo. Chciałem by przyszła… Nie minęło kilka sekund a Marco zaczął się drzeć po niemiecku kto to przyszedł.

- Chciałam tylko sprawdzić co u ciebie, ale widzę, że się nie nudzisz.. To może ja wpadnę kiedy indziej – odpowiedziała speszona, lecz po raz kolejny ją zatrzymałem.

- Zostań, poznasz mojego kolegę z drużyny – zaprosiłem ją do środka, a ona po zdjęciu ciepłej kurtki i kozaków, weszła do salonu.

- Czekaj, to nie jest Ania – stwierdził Reus, lekko bełkocząc.

- To Laura, przyjaciółka Ani – odpowiedziałem z uśmiechem, patrząc na rudowłosą przepraszająco, na co ona się tylko zaśmiała. Podali sobie ręce, przedstawiając się i usiadła obok nas – na podłodze. Bo jest wygodniej! Zaproponowałem jej piwo, a ona przytaknęła, mówiąc że z chęcią  sobie wypije po ciężkim dniu w galerii.

Rozmawialiśmy i śmialiśmy się, ale jak to ja musiałem wpaść na jeszcze lepszy pomysł.

- Zagramy w karty? – spytałem, na co i Laura i Marco ochoczo przytaknęli. Wiecie co zauważyłem? Że Reusowi spodobała się rudowłosa – naprawdę. Zerkał na nią prawie co sekundę! Gotowało się we mnie i nawet nie wiem dlaczego. Wygląda na to, że byłem zazdrosny, ale to nie możliwe!

Po krótkim głosowaniu, wybraliśmy, że zagramy w pokera – na jakieś drobne pieniądze.

Po dwóch godzinach byłem już spłukany! Laura jak i Reus wzbogacili się w sumie o dobre dwieście euro. Dzisiaj zdecydowanie mi nie szło. W między czasie zamówiłem pizzę i podejrzałem, że jak wyszedłem zapłacić dostawcy rudowłosa i Marco wymienili się numerami. On jej się chyba też spodobał. Cholera no.

Dobrze po północy goście się rozeszli, a ja nie mogłem zasnąć. Nie trudno zgadnąć, że to przez Laurę. Nie wiem co ona ze mną zrobiła, ale z dnia na dzień jest coraz gorzej! Pojawia mi się przed oczami jak tylko je zamknę… CO SIĘ ZE MNĄ DZIEJE?!

Rano jak się obudziłem, czułem się jakby ktoś mnie żuł przez cały dzień a potem wypluł. Serio. Ledwo wstałem z łóżka a przeszły mnie dreszcze. Nie no błagam, nie mogę się rozchorować!

Poszedłem do kuchni, gdzie na jednej z półek nad lodówką znalazłem termometr.  Zmierzyłem temperaturę, która przekraczała normę, mianowicie prawie 38 stopni. Ciekawe jakim cudem mogłem się przeziębić, nie rozumiem tego.

Zadzwoniłem do trenera, mówiąc, że fatalnie się czuję i nie będzie mnie przez kilka dni na treningach. Źle to przyjął ale zrozumiał. Życzył mi powrotu do zdrowia i się rozłączył. Przejrzałem wszystkie półki z lekami i nic nie znalazłem co by mi pomogło chociażby zbić gorączkę. Wybrałem numer do Laury, który pozostawiła mi Ania.

- Cześć Laura, przepraszam, że dzwonie tak wcześnie … - spojrzałem na zegarek  i była dziesiąta, ale to taki mały szczególik – Ale rozchorowałem się. Mam gorączkę… nie mam w domu żadnych leków, a aptekę mam za daleko… Nie dałbym rady tam dojść… Czy mogłabyś…

- Jasne, nie ma problemu. Będę u ciebie za jakieś czterdzieści minut. – odpowiedziała, a ja dziękowałem Bogu, że istnieje ktoś taki jak ona. Rozłączyłem się i zawinąłem się w duży ,ciepły koc siadając na kanapie i włączając telewizor.

Tak jak mówiła, rudowłosa była u mnie wręcz punktualnie. Miała siatkę z lekami na każdą możliwość, kaszel, kaszel mokry; suchy, katar…i tak dalej.

- Dziękuję ci bardzo – powiedziałem po czym kichnąłem.

- Idź do pokoju, zaparzę ci herbaty, przygotuje jakieś śniadanie i dam ci leki. – odpowiedziała z uśmiechem, po czym podeszła do mnie i dotknęła mojego czoła swoją dłonią. Rany, jaką ona miała miękką skórę! Była przy mnie tak blisko i miałem ochotę ją pocałować… STOP, nie mogę tak mówić! Za niecałe cztery miesiąc e się żenię! Jestem chory i mi odbija – to normalne.

- I dam ci jakiś zimny okład – dodała, wysyłając mnie do mojego pokoju.

W tym momencie poczułem się jak dziecko. Naprawdę. 

____

przepraszam, że tak późno :) totalnie się dzisiaj wyłączyłam :)

a w piątek zaczynam nowe opowiadanie, raczej na pewno!