Ósmy

Przyszła do niego witając się z szerokim uśmiechem. Zaprosił ją do salonu, który sprzątnął kilka minut przed jej przyjściem. Oboje usiedli na kanapie i Robert od razu chciał przejść do rzeczy, bo gdyby zaczęli rozmowę o neutralnym temacie speszył by się i w efekcie nie powiedziałby tego co chciał czyli nie wyznałby Laurze uczuć, które nosi w sobie. Ona natomiast spojrzała na niego pytająco, gdy jego twarz przybrała zmieszanie i zaczął głęboko oddychać.

-  Nie będę owijał w bawełnę – powiedział niepewnie i spojrzał na nią. Zbliżył się do niej i najpierw musnął jej usta delikatnie lecz zmysłowo. Nie przerwała tego, dlatego Robert wpił się w jej usta bardziej zachłannie. Poddała mu się już całkowicie. Pragnęła tego.

Przechylił ją na plecy i leżał nad nią, podpierając się na swoich rękach i  całując jej dekolt. 

- Robert, źle robimy – wyszeptała, przymykając oczy z rozkoszy.

- Wiem, ale to silniejsze ode mnie. Zakochałem się w tobie i nic na to nie poradzę. –powiedział, patrząc w jej oczy.

- Mam to samo – odpowiedziała i wpiła się w jego usta, wplatając swoje palce w jego krótkie, czarne włosy. On błądził dłońmi po jej ciele pod koszulką, która po chwili już leżała na dywanie. Laura nie pozostawała mu dłużna i również ściągnęła z niego koszulkę. Jej oczom ukazał się jego umięśniony i idealnie wyrzeźbiony tors. Robert podniósł się z kanapy i zaprowadził ją do swojej sypialni, całując jej malinowe usta bez przerwy. Położył ją na łóżku i kontynuował to co zaczęli w salonie.

~ Laura

Nie wiem jak to wszystko się stało, ale leżę naga z Robertem Lewandowskim w jednym łóżku. Jak go poznałam od razu mi się spodobał, ale wiedziałam że nie mogę się w nim zakochać, bo bierze ślub z moją najlepszą przyjaciółką. Stało się, zakochałam się, potem poznałam Marco… Źle się z tym czuję, że wylądowałam z Robertem w łóżku. Mam wyrzuty sumienia i nie wiem co dalej robić. Wciąż leżałam plecami do niego, myśląc że śpi, kiedy nagle poczułam jego dłoń na swoim biodrze pod kołdrą. Odwróciłam się do niego twarzą, a on mnie pocałował. Czuję się jakbym również zdradziła Reusa. Jest to coś więcej niż przyjaźń, bardzo go lubię i mi się podoba…

~ Robert

- Żałujesz? – spytałem kiedy widziałem jej smutny i zamyślony wyraz twarzy.

- Jak się czuje dziewczyna ,która przespała się z narzeczonym swojej najlepszej przyjaciółki? – spytała, patrząc mi w oczy – Nie odpowiem ci, bo nawet nie wiem jak to opisać. Z jednej strony żałuję, z drugiej nie.

- Wiedz, że ja nie kocham Ani… - odpowiedziałem, wciąż patrząc na nią. Ślicznie wyglądała z potarganymi włosami i lekko rozmazanym makijażem. – Kocham ciebie – dopowiedziałem i musnąłem jej usta. Ona tylko wtuliła się we mnie ufnie.

- Odejdę od niej, ale daj mi trochę czasu… Będziemy się spotykać potajemnie… Ania się  nawet nie domyśli..

Wstała z łóżka zakładając moją koszulę, która było ciut dla niej za duża, ale dodawała jej jeszcze większego uroku. Udała się do kuchni by zrobić kolację. Ja tylko westchnąłem. Mnie też było trochę źle  z tym, że zdradziłem Annę. Złamałem jedną ze swoich zasad, ale co się stało to się nie odstanie. Jednego jestem pewien – kocham Laurę a nie Anię.

- Mam wyrzuty sumienia – z moich przemyśleń wyrwał mnie jej głos. Spojrzałem na nią. Stała wciąż w mojej koszuli i z nożem w ręku lekko umazanym masłem. – Nie tylko ze względu na Anię ale i na Marco.

Zapomniałem o dość jednym, istotnym fakcie, którym jest to, że Laura(nie)jest z Reusem.

- To zależy od ciebie, co dalej z tym fantem zrobimy – powiedziałem, w głębi serca mając ogromną nadzieję, że jednak wybierze mnie.

- Dopóki nie zerwiesz z Anią, ja będę z Marco, dobrze? Jeżeli nic z tym nie zrobisz, pokocham jeszcze bardziej Reusa i to będzie koniec dla ciebie – podeszła do mnie i musnęła moje usta. Przytaknąłem, bo co innego mogłem zrobić? Miałem zabronić jej spotykania się z moim kolegą z drużyny, kiedy ja wciąż będę z Anią? Obłęd!

Wyszła od niego z mieszkania prawie wieczorem. Szła przed siebie, nie patrząc na mijających ludzi, kiedy po drodze spotkała Marco – a raczej na niego wpadła – niedaleko własnego  mieszkania. Musnął jej usta i objął w pasie, gdy szli do jej domu.

- Nieoficjalnie wiem, że jutro będę grał w podstawowej jedenastce.  – powiedział, dumnie się uśmiechając i spoglądając na rudowłosą.

- To fantastycznie – uśmiechnęła się do niego.

- I mam do ciebie pytanie… Chciałabyś pójść na mecz? Mam jeden wolny bilet… - spytał i zatrzymał się na środku chodnika.

- Pewnie!

Marco z zadowolenia uniósł dziewczynę nad ziemią i zakręcił się z nią kilka razy, zwracając tym samym uwagę przechodniów, którzy komentowali to tylko jednym zdaniem:

- Ci zakochani.

______

no to jest ósemka! Pięć rozdziałów do końca. Ale i tak chyba najbardziej lubię epilog ^^