Cztery

Wszyscy siedzieli w salonie. Nikt się nie odzywał do siebie. Marco trzymał syna na kolanach, obok niego siedziała Laura i dalej Tanja. Robert co jakiś czas zerkał to na rudowłosą, a to na swoją córkę. Wciąż nie mógł tego pojąć. Był przez piętnaście lat okłamywany? Ba! Został okłamany z premedytacją!

- Chciałabym zostać, tu z Monachium. Chociaż na kilka dni – odezwała się nastolatka i spojrzała na Roberta, a potem na swoją matkę.

- Po co? – odezwał się Marco.

- Chciałabym poznać bardziej swojego ojca – odpowiedziała dziewczyna, celowo raniąc tym blondyna. Przecież to on ją wychowywał. On czytał jej bajki na dobranoc, to on grał z nią w piłkę.  Nie rozumiał jej postępowania. Za co ona go tak ukarała? On nie był niczemu winien! Chciał zapomnieć, wychowywać jak swoje i jeszcze za to obrywa?

- Nie zapominaj, że Marco wciąż jest twoim ojcem – wtrącił się Robert. Zauważył po minie dawnego przyjaciela z Borussi, że go to zabolało. Sam by podobnie pewnie zareagował.

- Jeżeli chcesz, to zostań tu, Tanja. Ale nie zostawimy cię tu samej. Laura, może ty z nią zostaniesz? – zaproponował blondyn, a jego żona spojrzała na niego dziwnie. Nie bał się jej zostawić tutaj, samej? W miejscu, gdzie jest i Robert? Ah tak, zaufanie.

- Wy tu zostaniecie, a ja wrócę z Andim do Dortmundu.

- Ale ja nie mam ubrań na kilka dni. Wzięłam tylko na jeden dzień… - westchnęła rudowłosa. Dla niej to po prostu było za wiele.

- To jutro pojedziecie na zakupy. Pogadacie. Ja tu jestem po prostu nie potrzebny. – odpowiedział smutno Marco. Oboje nie zwracali na to uwagi, że jest z nimi jeszcze Robert, który siedział praktycznie jak mysz pod miotłą. Czekał na rozwój akcji. Sam miał mętlik w głowie.

- Kochanie, nie mów tak – rudowłosa splotła swoje palce, z palcami swojego męża. Widziała po nim, że była to dla niego cholernie trudna sytuacja. Tak nagle utracić córkę, którą wychowywało się przez piętnaście lat, by potem usłyszeć od niej, że nie jest się jej ojcem. To po prostu straszne.

- Czyli postanowione, tak? My zostajemy, a wy jedziecie? – spytała Laura, a Marco przytaknął. Wstał z kanapy w salonie i złapał synka za rączkę.  Skierowali się do wyjścia. Tuż za nimi szła rudowłosa. Przyklękła przy Andreasie i przytuliła go mocno, mówiąc by nie sprawiał problemów tacie, gdy jej nie będzie. Chłopiec grzecznie przytaknął i ucałował mamę w policzek. Laura wstała i przytuliła się następnie do męża. Namiętnie go pocałowała  i powiedziała, by ostrożnie jechał.

Wyszli z mieszkania Lewandowskich, żegnając się z Robertem i skierowali się do samochodu.

Laura usiadła obok Tanji, mierząc ją wzrokiem.

- Chodź, pojedziemy szukać jakiegoś hotelu – powiedziała i ponownie wstała z kanapy. Dziewczyna zrobiła to samo, jednak niezbyt chętnie.

Kiedy chciały pożegnać się z Robertem, do mieszkania weszła uśmiechnięta Ania. Wpiła się w usta swojego męża i przywitała się z przyjaciółką.

- Jutro jadę na obóz z dzieciakami. Jedna z opiekunek się rozchorowała i wzięli mnie. – powiedziała od razu.  Robert przytaknął i posłał jej ciepły uśmiech, obejmując w pasie.

- Chodź już, Tanja. I tak zwaliłaś się im na głowę bez uprzedzenia – odparła Laura i żegnając się, wyszły z mieszkania Lewandowskich.

Rudowłosa westchnęła głośno, gdy tylko zamknęła za sobą drzwi. Była zła i na siebie i na swoją córkę. Jak można być tak bez serca? Nie tak ją wychowała.

W milczeniu zamówiły taksówkę i pojechały do pierwszego hotelu, znajdującego się w pobliżu.

Wynajęły pokój na dokładnie sześć nocy i udały się do windy, którą pojechały na trzecie piętro.

- Wiesz co, Tanja? Tego się po tobie nie spodziewałam. Marco cię kocha. On jest twoim ojcem!  Jak mogłaś mu wbić nóż w plecy?  Zachowujesz się jakby był teraz dla ciebie totalnie obcą osobą. – zaczęła Laura, jednak dziewczyna milczała. – To on cię wychowywał razem ze mną. Ranisz nas wszystkich dookoła. Przestań być taka zimna, licz się z uczuciami innych, bo daleko nie zajdziesz. – po tych słowach Tanja przytuliła się do matki.  Zaczął do niej docierać sens tych słów.

- Twój ojciec, mam na myśli Marco, wybaczył mi tą zdradę. Kochał mnie i pokochał ciebie. Razem stworzyliśmy rodzinę. Bez względu na geny jakie masz to on jest twoim ojcem i zrozum to.

- Jak tylko wrócimy, przeproszę tatę. Ale jak mam mówić na tego biologicznego? Też tato, czy Robert? A może wujku?

- Niech zostanie tak jak było. Wujku.

- Myślisz, że zepsułam teraz życie wujkowi i cioci? – dziewczyna spojrzała na swoją matkę z zaszklonymi oczami. Powoli do niej docierało, to co zrobiła. Dowiedziała się prawdy i po co chciała jechać do Roberta? Postąpiła głupio, jednak  nie pomyślała, zanim zrobiła.

Laura nie wiedziała jak na to pytanie odpowiedzieć.  Czy prawdę, że teraz Robert pokłóci się z Anią i być może się nawet rozwiodą, czy kłamać, że  nic nie zmieniła między nimi?

_____

rozwoju akcji ciąg dalszy :D

Szczęśliwego Nowego Roku :**